προβα_θελω_να_δω_τον_παπα___φωτο_β__ισαεβα__1__mobile

temp

ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΠΑΠΑ!

Θεόφραστος Σακελλαρίδης

120'

Από 01/01/1901

Περιγραφή

Η θρυλική οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! του σπουδαίου Θεόφραστου Σακελλαρίδη, που αποτελεί έναν από τους πρωτομάστορες της ελληνικής οπερέτας, έρχεται στην GNO TV έναν αιώνα μετά την πρεμιέρα της, σε μια νέα, φιλόδοξη παραγωγή.
Το έργο Θέλω να δω τον Πάπα! παρουσιάστηκε στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου και μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της πολυσχιδούς Νατάσας Τριανταφύλλη. Την αποκατάσταση της ενορχήστρωσης και την προσαρμογή της για μικρό σύνολο υπογράφει ο Γιάννης Μπελώνης, ενώ τη δραματουργική επεξεργασία και διασκευή η Έλενα Τριανταφυλλοπούλου.
Συμμετέχει ένα εκλεκτό καστ διακεκριμένων μονωδών και εννεαμελές μουσικό σύνολο.

Στην οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! (1920), που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις την εποχή της, ξεδιπλώνεται στο έπακρο η σύγχρονη αστική θεματολογία του Θεόφραστου Σακελλαρίδη. O συνθέτης υπογράφει και το λιμπρέτο του έργου, το οποίο αποτελεί διασκευή στα καθ’ ημάς της φάρσας του Μωρίς Εννεκέν Οικιακές χαρές (1894) με πρωταγωνιστές ένα νεόνυμφο αστικό ζευγάρι η σχέση του οποίου διαταράσσεται όταν, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού τους στη Ρώμη, η νεαρή σύζυγος εκφράζει την επιθυμία να δει από κοντά τον Ποντίφικα!

Ύφος, γλώσσα, χαρακτήρες, μουσική και ρυθμός αποκαλύπτουν έναν σαγηνευτικό σκηνικό κόσμο όπου σατιρίζονται αξιοθαύμαστα η υποκρισία και η υπερβολή, η επιδειξιμανία αλλά και η άκριτη εξιδανίκευση κάποιων κοινωνικών θεσμών. Ένας γάμος, οι προσδοκίες των νεονύμφων και των συγγενών τους και ο Πάπας που… ποτέ δεν εμφανίζεται αλλά παραμένει αφανής πρωταγωνιστής καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, για να μας θυμίζει ότι συχνά η σύγχυση, το μπέρδεμα και οι παγίδες των κατεστημένων αξιών αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης επιθυμίας.

Η παράσταση ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΠΑΠΑ! ανήκει στην ενότητα του προγραμματισμού της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ με τον τίτλο «ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ» που εντάσσεται στην Πράξη «ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΗΣ ΕΛΣ 2024-2025» (MIS 6002467) με κωδικό 2024ΕΠ08570049 (Προτεραιότητα «Προώθηση της περιφερειακής κοινωνικής συνοχής μέσα από την ενίσχυση των μηχανισμών και υποδομών για τη στήριξη της απασχόλησης, της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης και της κοινωνικοοικονομικής ένταξης» του προγράμματος «Αττική 2021-2027») και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και από Εθνικούς Πόρους.

Φορέας Χρηματοδότησης του έργου είναι το Υπουργείου Πολιτισμού, στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» με την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – NEXT GENERATION EU.

Η βιντεοσκόπηση της παραγωγής πραγματοποιήθηκε στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στις 7 και 8 Φεβρουαρίου 2025.

Με μια ματιά – Σύνοψη

Επιθυμία της νεόνυμφης Άννας είναι, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού της στην Ιταλία, να δει από κοντά τον Πάπα. Όταν ο σύζυγός της δεν ανταποκρίνεται στην επιθυμία της, ο γάμος τους κινδυνεύει να διαλυθεί. Επιστρέφοντας στο αθηναϊκό περιβάλλον, οι οικείοι τους παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στην κλονισμένη σχέση του ζευγαριού, αποκαλύπτοντας με κωμικοτραγικό τρόπο όλες τις παθογένειες αλλά και την υποκρισία της αστικής τάξης.

Συντελεστές – Διανομή

Αποκατάσταση ενορχήστρωσης και προσαρμογή για μικρό σύνολο: Γιάννης Μπελώνης
Μουσική διεύθυνση: Νίκος Βασιλείου
Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη
Δραματουργική επεξεργασία, διασκευή: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικό, κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Κινησιολογία: Δήμητρα Μητροπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Χρήστος Τζιόγκας

Βαρονάς: Δημήτρης Σιγαλός
Λατρούδης: Βαγγέλης Μανιάτης
Κυρία Λατρούδη: Τζούλια Σουγλάκου
Άννα: Χρύσα Μαλιαμάνη
Αδριανός: Νικόλας Μαραζιώτης
Ρίτα: Μαρισία Παπαλεξίου
Δημοσθένης: Αντώνης Κυριακάκης
Ενωματάρχης: Νίκος Βασιλείου

Φλάουτο: Ναυσικά Τσάρα
Κλαρινέτο: Ηλίας Σκορδίλης
Τρομπόνι: Πέτρος Καρατσόλης
Βιολί Ι: Διονύσης Βερβιτσιώτης
Βιολί ΙΙ: Βανέσσα Αθανασίου
Βιόλα: Γιάννης Αθανασόπουλος
Βιολοντσέλο Έλλη Φιλίππου
Κοντραμπάσο: Δημήτρης Τίγκας
Κρουστά: Θοδωρής Βαζάκας

Σκηνοθετικό σημείωμα

Κάποτε, το 1920, ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης γράφει το Θέλω να δω τον Πάπα!. O Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει. Υπάρχει οικονομική δυσχέρεια, αλλά υπάρχει και ανάγκη για φυγή στην απόλαυση, για διασκέδαση ξέφρενη, για ευμάρεια και ευημερία. Αίθουσες χοροδιδασκαλείων ανοίγουν στην Αθήνα, κινηματογράφοι, καμπαρέ. Η Άννα και ο Αδριανός παντρεύονται και πηγαίνουν γαμήλιο ταξίδι στη Ρώμη, στη Δύση. Κι όμως την ίδια στιγμή ελληνικά στρατεύματα έχουν αρχίσει να επιχειρούν στην Ανατολή, στη Μικρά Ασία. Τραγουδώντας μπορούμε να μιλήσουμε για τα ομορφότερα και τα χειρότερα. Να χορέψουμε. Χορεύοντας μπορούμε να καταλάβουμε τα περισσότερα. Να διαλέξουμε με ποιον θα χορέψουμε βαλς, με ποιον φοξ τροτ, με ποιον, κρατώντας τον ίδιο ρυθμό, θα μείνουμε σε απόσταση. Κι όμως, ξεχνιόμαστε και μένουμε πολλά λεπτά, πολλές μέρες, πολλούς μήνες, σιωπηλοί και ακούνητοι.