ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ
temp
ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ
Χαράλαμπος Γωγιός / Δημήτρης Δημόπουλος / Αλέξανδρος Ευκλείδης | Βασισμένο στο ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ του Ρίχαρντ Βάγκνερ
temp
Χάρης Βρόντος
97'
Ο Χάρης Βρόντος είναι μια από τις πιο συνεπείς φωνές στον χώρο του ελληνικού μουσικού θεάτρου των τελευταίων δεκαετιών, έχοντας συνθέσει πολυάριθμες όπερες. Δύο από τις μονόπρακτες όπερες δωματίου του, το Ρέκβιεμ Αχμάτοβα και Η επέτειος, παρουσιάζονται σε ενιαία παράσταση από την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ.
Η παράσταση βιντεοσκοπήθηκε στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ στις 12 Νοεμβρίου 2020. Υπάρχουν διαθέσιμοι ελληνικοί και αγγλικοί υπότιτλοι.
Το Ρέκβιεμ Αχμάτοβα, σε λιμπρέτο του Χάρη Βρόντου βασισμένο σε ποίηση της Άννας Αχμάτοβα και σε διασκευή ποιήματος της Αν Κάρσον από τον Χάρη Βλαβιανό, εκκινεί από τη ζωή της σπουδαίας Ρωσίδας ποιήτριας για να θέσει ερωτήματα για τη σχέση τέχνης και εξουσίας. Όπως σημειώνει ο συνθέτης, «στο Ρέκβιεμ Αχμάτοβα περιλαμβάνονται, με τη μορφή στίχων, περιστατικά εξόντωσης, εν ψυχρώ εκτέλεσης, φυλακίσεων και εξορίας ποιητών και καλλιτεχνών που δεν υπάκουσαν τυφλά στο δόγμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην τέχνη. Την ίδια περίοδο, καταδικασμένοι ως καλλιτέχνες της παρακμής, εξοντώνονταν, εξορίζονταν κι έβλεπαν τα έργα τους να καίγονται ή ν’ απαγορεύονται πολλοί συγγραφείς, μουσικοί και ζωγράφοι, κυρίως Εβραίοι, από το ναζιστικό καθεστώς στη Γερμανία, την Αυστρία και την Κεντρική Ευρώπη».
Στην Επέτειο, σε λιμπρέτο του συνθέτη και του ποιητή Γιάννη Ιωαννίδη, πρωταγωνιστής είναι ο συγγραφέας Γιάννης Μπεράτης, σε ένα παιχνίδι με τα γεγονότα του Εμφυλίου και τη διαιώνισή του στο πεδίο της ιστορικής μνήμης.
«Οι δυο όπερές μου δωματίου είναι ένας αναστοχασμός πάνω σε ιδέες ή ιδεολογίες που προσδιόρισαν τη νεότητά μου. Θέμα τους είναι η έκρηξη της βίας και της καταστολής υπό τον μανδύα του σοσιαλισμού στη Ρωσία (Ρέκβιεμ Αχμάτοβα) και στην Ελλάδα (Η επέτειος ή Η κάθοδος του Γ. Μπεράτη). Στη δεύτερη όπερα παρουσιάζονται επίσης η παρακμή και η ερωτική ερήμωση ενός συγγραφέα, καταστάσεις που συνδέονται με τον ελληνικό εμφύλιο. Θεωρώ πως είναι προσπάθεια κατανόησης του βαθύτερου κόσμου ενός δημιουργού της γενιάς του ’30. Τα έργα δεν υπήρξαν παραγγελία κανενός, κάτι που στην Ελλάδα δυστυχώς συνήθως συμβαίνει. Στα σαράντα χρόνια που δουλεύω έχω πάρει τρεις τέσσερις παραγγελίες», σημειώνει ο Χάρης Βρόντος.
Η ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα (1889-1966) συνομιλεί με τον Αφηγητή του έργου, ο οποίος ξεδιπλώνει το χρονικό της ζωής της σε 13 εικόνες. Σε αυτές τις εικόνες, ανάμεσα σ’ άλλα, επισημαίνονται τα φρικτά εγκλήματα της εξουσίας των μπολσεβίκων: οι δολοφονίες, οι ομαδικές εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, η εξορία, οι απαγορεύσεις και η λογοκρισία των καλλιτεχνικών έργων των δημιουργών εκείνης της περιόδου.
Ο συγγραφέας Γιάννης Μπεράτης (1904-1968), καλεσμένος στην Άμφισσα το 1966, ως ομιλητής στα αποκαλυπτήρια της προτομής του συνταγματάρχη Ψαρρού (1893-1944) γνωρίζει, στην έκθεση ζωγραφικής των πεσόντων αγωνιστών του συντάγματος 5/42, μια νεαρή δημοσιογράφο που θέλει να του πάρει συνέντευξη για τη ζωή και το έργο του. Στην αρχή (Πρώτη Εικόνα), μιλούν για τον εμφύλιο πόλεμο, τις ιδεολογίες και τις δολοφονίες των αγωνιστών του συντάγματος του Ψαρρού από τον ΕΛΑΣ. Στη συνέχεια (Δεύτερη Εικόνα) εκθέτουν τις ζωές τους και προσπαθούν να διαχειριστούν την έλξη και την απώθηση που νιώθουν ανάμεσά τους, οδηγούμενοι στο αδιέξοδο και στην ερωτική ερήμωση.
Μουσική Χάρης Βρόντος
Λιμπρέτο Χάρης Βρόντος, βασισμένο σε ποίηση της Άννας Αχμάτοβα και σε διασκευή ποιήματος της Αν Κάρσον από τον Χάρη Βλαβιανό
Άννα Μαρισία Παπαλεξίου
Αφηγητής Γιάννης Γιαννίσης
Μουσική Χάρης Βρόντος
Λιμπρέτο Χάρης Βρόντος, Γιάννης Ιωαννίδης
Μπεράτης Γιάννης Γιαννίσης
Γυναίκα Μαρισία Παπαλεξίου
Μουσική διεύθυνση Νίκος Βασιλείου
Σκηνοθεσία Αγγέλα-Κλεοπάτρα Σαρόγλου
Σκηνικά, κοστούμια Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί Στέλλα Κάλτσου
Σχεδιασμός βίντεο Βασίλης Κεχαγιάς
Γιάννης Κρητικός (κλαρινέτο)
Μάνος Βεντούρας (κόρνο)
Μιχάλης Παπαπέτρου (πιάνο)
Διονύσης Βερβιτσιώτης (α' βιολί)
Βανέσσα Αθανασίου (β' βιολί)
Γιάννης Αθανασόπουλος (βιόλα)
Μιχάλης Κοντός (βιολοντσέλο)
Μαρία Χασάπη (κοντραμπάσο)
Βιντεοσκόπηση, τηλεσκηνοθεσία, μοντάζ Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
«Στα χαριτωμένα χρόνια της χορτοφαγίας», τραγουδάει κάποια στιγμή ο αφηγητής του Ρέκβιεμ Αχμάτοβα. Το να σκηνοθετεί κανείς μια παράσταση στα δικά μας «χαριτωμένα χρόνια της πανδημίας» είναι όχι τόσο μια πρόκληση όσο μια υπέρβαση. Κι αυτό γιατί όλη η δημιουργική ομάδα αυτής της παράστασης, μετά από τόσο καιρό αναγκαστικής απραξίας και ακυρώσεων, ρίχτηκε με τρομερή διάθεση και απόλυτη συγκέντρωση στην υλοποίησή της, βάζοντας στην άκρη την καθημερινή αβεβαιότητα για το αν τα θέατρα θα παραμείνουν ανοιχτά, ή τον φόβο μήπως κάποιος από μας χρειαστεί να μπει σε καραντίνα ή ασθενήσει. Τη στιγμή που γράφεται το σημείωμα αυτό, δεν είναι βέβαιο αν αυτή η παράσταση θα παιχτεί μπροστά σε ζωντανό ή σε διαδικτυακό κοινό. Ωστόσο, η ειλικρινής έκφραση των δυο ερμηνευτών στις διεισδυτικές και πολυεπίπεδες ερμηνείες που πιστεύω ότι απαιτούν τα δυο έργα του Χάρη Βρόντου, η αλήθεια των προσώπων αυτών την οποία προσπαθούμε να φανερώσουμε στη σκηνή, ελπίζουμε να φτάσει στους θεατές της πλατείας, είτε να διαπεράσει τον τέταρτο τοίχο της οθόνης και να βρει, με όποιον τρόπο, το κοινό της.
— Αγγέλα-Κλεοπάτρα Σαρόγλου
Χάρης Βρόντος Μουσική
Γεννήθηκε το 1951 στη Βυτίνα της Αρκαδίας. Το 1963 ξεκίνησε σπουδές κιθάρας στο Ελληνικό Ωδείο της Λευκάδας. Κατά την περίοδο 1974-75, πήρε μαθήματα πιάνου στην Αθήνα και παρακολούθησε σεμινάρια ηλεκτρονικής μουσικής υπό την επίβλεψη του Γκύντερ Μπέκερ. Για τρία χρόνια (1979-81) υπήρξε μαθητής του Γ. Α. Παπαϊωάννου στην αντίστιξη.
Εργάστηκε ως αρθρογράφος και κριτικός μουσικής στον ημερήσιο τύπο (Ριζοσπάστης, 1974-76), καθώς επίσης και στον περιοδικό τύπο (Μουσική, Το Δέντρο, Κριτική και Κείμενα, highlights). Έχει γράψει έξι βιβλία με δοκίμια και κείμενα για τη μουσική: Diabolus in musica (Gutenberg, 1982), Χαμηλή γη (Νεφέλη, 1997), Για τον Νίκο Σκαλκώτα (Νεφέλη, 1999), Μετρονόμος για μικρές και μεγάλες αρρυθμίες (Νεφέλη, 2005), Ιδανικοί αυτόχειρες (Panas, 2013), Το ημερολόγιο ενός συνθέτη (Νεφέλη, 2018).Από το 1982 έως το 2012 συνεργάστηκε με την Ελληνική Ραδιοφωνία (Πρώτο και Τρίτο Πρόγραμμα) στην παρουσίαση και παραγωγή μουσικών και μουσικολογικών εκπομπών. Από το 1987 έως το 1990 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Το 1989 επισκέφθηκε τις ΗΠΑ ως προσκεκλημένος της Αμερικανικής Κυβέρνησης. Από το 1993 έως το 2003 δίδαξε ιστορία της μουσικής στο Δημοτικό Ωδείο των Άνω Λιοσίων.
Η συνθετική του δραστηριότητα αποτελείται από τις εξής περιόδους:
1969-80: Περίοδος ερασιτεχνισμού και πειραματισμών που περιλαμβάνει τα έργα από τις Αυτοκτονίες (1969) μέχρι τον Μονόλογο (1981).
1982-86: Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από έργα ευρείας φόρμας (Πρώτη συμφωνία, 1982· Μαύρη μουσική, 1985· Δεύτερη συμφωνία, 1986), ενώ υφολογικά ανήκει στο τέλος του ρομαντισμού με εμφανή τα στοιχεία του μοντερνισμού.
1986 έως σήμερα: Την περίοδο αυτή συνέθεσε τις όπερές του (Οι δαιμονισμένοι, Αλκιβιάδης, Ρέκβιεμ Αχμάτοβα, Η δίκη, Ιδανικοί αυτόχειρες), την καντάτα Ιουλιανός ο Παραβάτης, καθώς και τις όπερες δωματίου και τσέπης, στις οποίες έχει επικεντρωθεί.
Ο Χάρης Βρόντος έχει δεχτεί παραγγελίες από φορείς όπως Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ALEA ΙΙΙ, Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, Ελληνικό Χορόδραμα, Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης – Θεσσαλονίκη 1997, Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Έχει πραγματοποιήσει προσωπικές συναυλίες με έργα του μουσικής δωματίου (Προοδευτικός Σύνδεσμος Υμηττού, 1980· Ωδείο Athenaeum, 1995· Εθνική Πινακοθήκη, 1996· Μουσείο Μπενάκη, 2002 και 2006), ενώ σολίστ και ορχήστρες έχουν ερμηνεύσει συνθέσεις του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του κυκλοφορούν σε δίσκους ακτίνας.
Νίκος Βασιλείου Μουσική διεύθυνση
Πιανίστας, αρχιμουσικός και συνθέτης, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά σε Αθήνα και Νέα Υόρκη, καθώς και διεύθυνση ορχήστρας στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου Σκοτίας (υπότροφος Ακαδημίας Αθηνών). Δίδαξε μουσική στη μέση εκπαίδευση, καθώς και πιάνο και διεύθυνση χορωδίας στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Διευθυντής της Παιδικής Χορωδίας «Μανώλης Καλομοίρης» (1992-2000), έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Από το 1994 ως κορεπετίτορας έχει συμμετάσχει στη μουσική προετοιμασία τουλάχιστον εξήντα παραγωγών της ΕΛΣ. Υπήρξε διευθυντής της Χορωδίας της ΕΛΣ (2005-11), υπεύθυνος του Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ (2012-15) και αρχιμουσικός της Σύγχρονης Όπερας από το 2010, με πάμπολλες πανελλήνιες πρώτες παρουσιάσεις στο ενεργητικό του. Μουσικός σύμβουλος του Φεστιβάλ Αθηνών (2017-18). Ως αρχιμουσικός έχει συμπράξει με Ορχήστρα ΕΛΣ, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ, Δήμου Αθηναίων κ.ά.
Αγγέλα-Κλεοπάτρα Σαρόγλου Σκηνοθεσία
Σπούδασε μονωδία με τη Βαρβάρα Γκαβάκου (δίπλωμα, 2003), ενώ είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως τραγουδίστρια συμμετείχε σε παραγωγές της Όπερας Δωματίου Θεσσαλονίκης, ενώ από το 1993 μέχρι το 2008 υπήρξε μέλος της χορωδίας «Μακεδονία» υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Κοντογεωργίου. Ως βοηθός σκηνοθέτη συνεργάστηκε με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (2001-06) και την Εθνική Λυρική Σκηνή (2007-12). Για την Εθνική Λυρική Σκηνή έχει σκηνοθετήσει τον μουσικό μονόλογο Η μάντισσα του Ανρί Σωγκέ, καθώς και τις όπερες Ένας άντρας για όλες του Μπαλντασσάρε Γκαλούππι και Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ («Όπερα της βαλίτσας»). Τον Ιούνιο του 2016 σκηνοθέτησε την όπερα Σκιπίωνας του Χαίντελ στο Φεστιβάλ Χαίντελ (Μπαντ Λάουχσταιτ, Γερμανία). Ως δραματουργός έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Αρνώ Μπερνάρ στις παραγωγές Ναμπούκκο (Αρένα της Βερόνας, 2017) και Το κορίτσι της Δύσης (Θέατρο Μαριίνσκι, 2019) και Αλέξανδρο Ευκλείδη στην παραγωγή Οι γάμοι του Φίγκαρο (ΕΛΣ, 2019).
Κωνσταντίνος Ζαμάνης Σκηνικά, κοστούμια
Γεννήθηκε στα Γιάννενα. Σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σχέδιο ρούχου και ιστορία κοστουμιού στη Σχολή Βελουδάκη και σκηνογραφία στο Εργαστήριο Σκηνογραφίας της ΑΣΚΤ Αθηνών και στη Σχολή Καλών Τεχνών Σλέιντ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με υποτροφίες του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής και του Ιδρύματος Ωνάση. Έχει συνεργαστεί ως σκηνογράφος – ενδυματολόγος με Εθνικό Θέατρο, Ελληνικό Φεστιβάλ, Αμφι-Θέατρο, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Απλό Θέατρο κ.ά. σε συνεργασία με διακεκριμένους Έλληνες καλλιτέχνες. Το 2008 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας για τη δουλειά του στα σκηνικά της ταινίας Σκλάβοι στα δεσμά τους (σκηνοθ. Τώνης Λυκουρέσης), καθώς και με τον έπαινο Νέου Δημιουργού από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών για το σκηνικό της παράστασης Πλαστελίνη (σκηνοθ. Κατερίνα Ευαγγελάτου) στο Εθνικό Θέατρο. Το 2011 οργάνωσε και επιμελήθηκε την ελληνική συμμετοχή αρχιτεκτονικής στη Διεθνή Έκθεση Σκηνογραφίας και Θεατρικής Αρχιτεκτονικής Κουαντρενιάλ της Πράγας, η οποία τιμήθηκε με το Χρυσό Βραβείο Θεατρικής Αρχιτεκτονικής.
Στέλλα Κάλτσου Σχεδιασμός φωτισμών
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θεατρικό φωτισμό, σκηνογραφία και θεωρία θεάτρου στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, απ’ όπου αποφοίτησε το 2009. To 2019 κέρδισε το βραβείο «Καλύτερος σχεδιασμός φωτισμών της χρονιάς» στα Εvent Awards. Έχει σχεδιάσει τους φωτισμούς για όπερες, παραστάσεις χορού και συναυλίες σε Όπερα Χονγκ Κονγκ, Φεστιβάλ Χαίντελ, Όπερα Οβιέδο, Όπερα Σάο Κάρλος, Όπερα Κρακοβίας, ΕΛΣ, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, ΜΜΘ, Φεστιβάλ Αιγαίου (Σύρος), Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Έχει, επίσης, φωτίσει την εκδήλωση «Γιάννης Αντετοκούνμπο MVP Nike Zoom Freak». Έχει αναλάβει τους φωτισμούς σε μεγάλο αριθμό θεατρικών παραστάσεων σε Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Επιδαύρου, ΚΘΒΕ, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, ΜΜΑ, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Ολυμπιακό Στάδιο κ.α. Συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες όπως οι Αρνώ Μπερνάρ, Ρενάτο Τζανέλλα, Γιάννης Χουβαρδάς, Ντάνιελ Φλούγκερ, Νίκος Μαστοράκης, Έστερ Aμπροζίνο, Γιάννης Κακλέας, Σοφία Σπυράτου, Γιώργος Κιμούλης, Μαριάννα Κάλμπαρη, Κωνσταντίνος Ρήγος, Άρης Μπινιάρης, Γιώργος Πέτρου, Άντζελα Μπρούσκου, Θέμελης Γλυνάτσης κ.ά.
Βασίλης Κεχαγιάς Σχεδιασμός βίντεο
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Computer Imaging & Animation (MA) στο Πανεπιστήμιο Γκύλντχωλ Λονδίνου. Ασχολείται με τη σκηνοθεσία, τη ζωγραφική και την ψηφιακή επεξεργασία εικόνας και βίντεο. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ, μουσικά βίντεο, καθώς και τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε συναυλίες και θεατρικές παραγωγές με βιντεοπροβολές και slideshows.
Μαρισία Παπαλεξίου Άννα, Γυναίκα
Μεσόφωνος, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και κλασικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα παμψηφεί και πρώτο βραβείο. Ολοκλήρωσε τις μουσικές σπουδές της στο Παρίσι και στο Ντύσσελντορφ. Διετέλεσε μέλος της Χορωδίας της ΕΛΣ. Ως σολίστ συμμετείχε σε παραγωγές των ΜΜΑ, ΜΜΘ (Γυναίκα δίχως σκιά, Μαντάμα Μπαττερφλάι, Τραβιάτα και Κάρμεν) όπου και πρωταγωνίστησε. Σε ανεξάρτητες παραγωγές συμμετείχε ως Πλουπλού (Η κόρη της καταιγίδας), Διδώ (Διδώ και Αινείας), Ελένη (Η ωραία Ελένη), καθώς και σε συναυλίες με έργα νέων Ελλήνων συνθετών. Έχει συμπράξει με τις ΚΟΑ, ΚΟΘ, Καμεράτα, Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, Δημοτική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Στην ΕΛΣ έχει εμφανιστεί ως Μανταλένα, Σουτζούκι, Κάρμεν, Μερσέντες, Μυρτώ, Λόλα, Πρίγκιπας Ορλόφσκι κ.ά. Έχει συνεργαστεί με το Κρατικό Θέατρο Κότμπους (Γερμανία). Συμμετείχε στην Ηλέκτρα, εναρκτήρια παραγωγή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ, και στην παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας του Νίκου Κυπουργού Μήδεια, ενώ πρωταγωνίστησε στην όπερα του Άλκη Μπαλτά Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα, βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά.
Γιάννης Γιαννίσης Αφηγητής, Μπεράτης
Μπασοβαρύτονος, σπούδασε μονωδία στο Ωδείο Αθηνών με την Κική Μορφωνιού και συνέχισε σπουδές στη Νέα Υόρκη υπό τον Τσαρλς Κέλλις (υποτροφία «Μαρία Κάλλας», 1990). Έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου (Μητροπολιτική Όπερα Νέας Υόρκης, Θέατρο Λα Μονναί Βρυξελλών, Όπερα Σκοτίας, Όπερα Φρανκφούρτης κ.α.) ως Μπάνκο (Μάκβεθ), Κολλίνε (Μποέμ), Εσκαμίγιο (Κάρμεν), Λεπορέλλο (Ντον Τζοβάννι), Αντζελόττι και Σκάρπια (Τόσκα), Καπουλέτος (Ρωμαίος και Ιουλιέττα), Σάρπλες (Μαντάμα Μπαττερφλάι), αλλά και δίπλα στους Λουτσιάνο Παβαρόττι, Πλάθιντο Ντομίνγκο, καθώς επίσης υπό τον Τζέιμς Ληβάιν. Στην Εθνική Λυρική Σκηνή, μεταξύ άλλων, έχει τραγουδήσει στις όπερες Αντρέα Σενιέ, Κάρμεν, Φεντόρα, Ο μαγικός αυλός, Άννα Μπολένα, Ο τροβαδούρος, Πήτερ Γκράιμς, Υπόθεση Μακρόπουλου, Βότσεκ, Μαντάμα Μπαττερφλάι κ.ά. Απέσπασε βραβεία και διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς όπως οι Grand Prix Μαρία Κάλλας (1987), MEF (1991). Επιπλέον, έχει συνεργαστεί με Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Μουσικά Σύνολα ΕΡΤ σε συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει εκτενή δισκογραφία.
Εισαγάγετέ τον στο παρακάτω πεδίο
Δεν έχετε εισιτήριο;
Πατήστε εδώ για να αγοράσετε εισιτήρια για τις παραστάσεις της GNO TV.
...