Περιγραφή

Η Τραβιάτα του Τζουζέππε Βέρντι έρχεται στη GNO TV. Η εντυπωσιακή παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάστηκε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικου το καλοκαίρι του 2024 με μεγάλη επιτυχία και θετικές κριτικές.

Ο άτυχος έρωτας της «Κυρίας με τις καμέλιες» για τον Αλφρέντο Ζερμόν, όπως τον εμπνεύστηκε και τον μελοποίησε ο Βέρντι μέσα από μελωδίες μοναδικής δύναμης, οι οποίες γράφονται ανεξίτηλα στο μυαλό και στην καρδιά, παρουσιάστηκε σε μουσική διεύθυνση Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου.

Ο Ρήγος, ακολουθώντας το πνεύμα της μουσικής του Βέρντι, δημιούργησε μια παράσταση που εστιάζει στην «καταναγκαστική ηδονή» η οποία μοιάζει να πνίγει όλους τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, καθώς και στην ασφυξία της οικονομικής δοσοληψίας που καθορίζει τα πάντα στις ζωές των ηρώων. Ένα ψυχογράφημα της Βιολέττας Βαλερύ, από την αυγή του έρωτα ως το σκοτάδι του θανάτου, μέσα σε ένα περιβάλλον «μινιμαλιστικού» μπαρόκ.

Η όπερα περιγράφει τον έρωτα μιας εταίρας με γόνο καλής οικογένειας του Παρισιού. Η σχέση προκαλεί την αντίδραση της οικογένειας του νέου, το ζευγάρι χωρίζει και ξανασυναντιέται λίγο πριν τον θάνατο της κοπέλας.

Στον ρόλο της Βιολέττας Βαλερύ εντυπωσίασε η Αμερικανίδα σούπερ σταρ της όπερας Ναντίν Σιέρρα – στην πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα και την Εθνική Λυρική Σκηνή. Η πλέον περιζήτητη υψίφωνος έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες σκηνές παγκοσμίως όπως Μετροπόλιταν Όπερα, Όπερα του Παρισιού, Βασιλική Όπερα Λονδίνου, Σκάλα του Μιλάνου, Βασιλικό Θέατρο Μαδρίτης, Σαν Κάρλο Νάπολης κ.α. Έχει αφήσει το δικό της προσωπικό στίγμα στους ρόλους της Τζίλντας (Ριγολέττος) και της Λουτσίας ντι Λαμμερμούρ, έχοντας ταυτόχρονα ένα εντυπωσιακό και ευρύ ρεπερτόριο στο ενεργητικό της.

Στον ρόλο της Βιολέττας Βαλερύ εντυπωσίασε η Αμερικανίδα σούπερ σταρ της όπερας Ναντίν Σιέρρα – στην πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα και την Εθνική Λυρική Σκηνή. Η πλέον περιζήτητη υψίφωνος έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες σκηνές παγκοσμίως όπως Μετροπόλιταν Όπερα, Όπερα του Παρισιού, Βασιλική Όπερα Λονδίνου, Σκάλα του Μιλάνου, Βασιλικό Θέατρο Μαδρίτης, Σαν Κάρλο Νάπολης κ.α. Έχει αφήσει το δικό της προσωπικό στίγμα στους ρόλους της Τζίλντας (Ριγολέττος) και της Λουτσίας ντι Λαμμερμούρ, έχοντας ταυτόχρονα ένα εντυπωσιακό και ευρύ ρεπερτόριο στο ενεργητικό της.

Στον ρόλο του Αλφρέντο Ζερμόν ο εντυπωσιακών φωνητικών δυνατοτήτων Βρετανοϊταλός τενόρος Φρέντι Ντε Τομμάζο, ο οποίος ακολουθεί την παράδοση των μεγάλων ιταλικών φωνών τενόρων και χαίρει ευρείας αναγνώρισης, ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους στα μεγαλύτερα θέατρα.

Το πρωταγωνιστικό τρίο ολοκληρώνει στον ρόλο του Τζόρτζιο Ζερμόν ο διεθνώς αναγνωρισμένος βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς, ο οποίος έχει λάβει στη μακρά πορεία του διθυραμβικές κριτικές για τις εμφανίσεις του στις μεγαλύτερες όπερες, όπως του Σαν Φρανσίσκο, του Μονάχου, του Αμβούργου, του Λονδίνου, της Μαδρίτης κ.α.

Μαζί τους σημαντικοί Έλληνες μονωδοί όπως οι Χρυσάνθη Σπιτάδη, Ελένη Βουδουράκη, Γιάννης Καλύβας, Νικόλας Ντούρος, ΝίκοςΚοτενίδης, Γιώργος Παπαδημητρίου, Νίκος Κατσιγιάννης και Ιωάννης Κοντέλλης.

Τη Χορωδία της ΕΛΣ διευθύνε ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος, ενώ συμμετέχει και  το Μπαλέτο της ΕΛΣ.

Η βιντεοσκόπηση της παραγωγής έγινε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικούστις 27 και 30 Ιουλίου 2024. Η παράσταση παρουσιάζεται με δυνατότητα επιλογής υποτίτλων σε ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά.

Φορέας Χρηματοδότησης του έργου είναι το Υπουργείου Πολιτισμού, στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» με την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – NEXT GENERATION EU. 

Συντελεστές – Διανομή

Μουσική διεύθυνση: Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι 
Σκηνοθεσία, σκηνικά, χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος 
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη 
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας 
Σχεδιασμός βιντεοπροβολών: Βασίλης Κεχαγιάς 
Συνεργάτιδα αρχιτέκτονας: Μαίρη Τσαγκάρη 
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος 

Βιολέττα Βαλερύ: Ναντίν Σιέρρα
Φλόρα Μπερβουά: Χρυσάνθη Σπιτάδη
Αννίνα: Ελένη Βουδουράκη 
Αλφρέντο Ζερμόν: Φρέντι Ντε Τομμάζο
Τζόρτζιο Ζερμόν: Δημήτρης Πλατανιάς
Γκαστόνε: Γιάννης Καλύβας 
Βαρόνος Ντουφόλ: Νικόλας Ντούρος 
Μαρκήσιος του Ομπινύ: Νίκος Κοτενίδης 
Δόκτωρ Γκρανβίλ: Γιώργος Παπαδημητρίου 
Τζουζέππε: Νίκος Κατσιγιάννης 
Οικονόμος / Μαντατοφόρος: Ιωάννης Κοντέλλης 

Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής 

Σκηνοθετικό σημείωμα

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Ρήγος σημειώνει για το έργο:

«Στην Τραβιάτα του Τζουζέππε Βέρντι διακρίνει κανείς ξεκάθαρα μια φλέβα νοήματος που εξακολουθεί να χτυπά έντονα σήμερα: αυτήν της υποχρέωσης της ηδονής. Ο κόσμος της Βιολέττας, που στροβιλίζεται στο βαλς, αγωνιά για το τέλος του πάρτι, για το πέρας της ηδονής: το βαλς είναι η μουσική μετωνυμία αυτής της αγωνίας. Ακόμη και όταν αποσύρεται από την κοσμική ζωή, ακόμη κι όταν πεθαίνει, η Βιολέττα εξακολουθεί να είναι εσωτερικά συντονισμένη στον ρυθμό του βαλς, μέσα στο οποίο αφήνει την τελευταία της πνοή. Στην Τραβιάτα η ηδονή δεν καταδικάζεται ηθικά αλλά γίνεται αντικείμενο παρατήρησης. Η δομή του έργου, όπου τις σκηνές της τρυφηλής ζωής τις διαδέχονται ο χωρισμός και ο θάνατος, αποτελεί από μόνη της μια στοχαστική διαπίστωση, ένα οπερατικό memento mori. Και τι είναι πιο κοντά στον σημερινό ηδονισμό, που βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο μιας κοινωνίας του θεάματος και της κατανάλωσης;

Η Τραβιάτα, παρουσιασμένη στον ιστορικό χώρο του Ηρωδείου, εντάσσεται σε μια απαιτητική όσο και ενδιαφέρουσα συνθήκη: πρέπει κανείς να βρει την ισορροπία μεταξύ των σκηνών της επιδεικτικής ευδαιμονίας και των στιγμών της ιδιωτικότητας. Οι τοίχοι του αρχαίου Ωδείου είναι εγγυητές της διαχρονίας και εντάσσουν υποχρεωτικά την αφήγηση στον μεγάλο χρόνο. Στον ενδιάμεσο αυτό χώρο, μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, η Βιολέττα μοιάζει σταματημένη σε μια εποχή μετέωρη, προσφέροντας στον θεατή την ιστορία της, προϊόν κι αυτή προς κατανάλωση, όπως ήταν και η ίδια.

Ο χώρος του Ηρωδείου μοιράζεται ανάμεσα στα κλειστά δωμάτια (που αντιπροσωπεύουν το εσωτερικό ψυχικό τοπίο της ηρωίδας) και στον κόσμο / σκηνή της καταναγκαστικής ηδονής, όπου δεσπόζει ένα τεράστιο τραπέζι. Οι δύο κόσμοι εξελίσσονται παράλληλα, ενώ η ηρωίδα καθρεφτίζεται στο alter ego της, δίνοντας έτσι υπόσταση στην εσωτερική της διχοτομία, που αποτελεί ίσως και το πιο σημαντικό αφηγηματικό στοιχείο του έργου. Η Τραβιάτα είναι η Βιολέττα, γι’ αυτό και η εστίαση στην αποτύπωση των συναισθημάτων της μεγεθύνεται και προβάλλεται στον φθαρμένο από τον χρόνο τοίχο του Ηρωδείου.

Ο έρωτας, στο ασφυκτικό πλαίσιο που επιβάλλει ο κοινωνικός στιγματισμός της Βιολέττας, είναι το μόνο στοιχείο υπέρβασης σε μια πορεία που παρουσιάζεται ως προδιαγεγραμμένη (όπως προδιαγεγραμμένος είναι ο θάνατος από την αρρώστια). Το δίπολο Έρως / Θάνατος, που την ίδια εποχή απασχολούσε τον Βάγκνερ στον Τριστάνο, εδώ δεν έχει υπαρξιακή αλλά κοινωνική θεμελίωση. Η Βιολέττα δεν μπορεί να υπερβεί τον στιγματισμό της, παρά μπορεί μόνο να αποθεωθεί μέσα από τη συγχώρεση που προσφέρει στον κόσμο που την καταδίκασε να είναι ένας πολύτιμος κρίκος στην αλυσίδα της καταναγκαστικής ηδονής».

Φωτογραφίες & βίντεο

Φωτογραφίες